Wat hebben wij toch geluk deze week?! De zon is onze beste vriend, net zoals leerkrachten die beloven dat het een korte fietstocht zal zijn. Was dat even een grote leugen! Een zuchtje tegenwind en de Hoge Berg staken precies stokken in de wielen. Een uitgedund en lang peloton had last van waaiervorming. We zorgden ervoor dat de leerkrachten hun handen vol hadden met ons. Wij langer fietsen dan beloofd, zij meer afzien dan beloofd! Die 3.5km leken er wel 10!
Ons cruiseschip lag klaar aan de kade. Een blauwe blinkende vissersparel, genaamd de TX10, ging ons de Waddenzee leren kennen. We waren nog niet goed en wel uit de haven of we zagen in de verte verschillende zeehonden op de zandbank liggen. Dat beloofde al veel goeds. Overal was er zo veel activiteit op zee. Verschillende zeilboten, oud en nieuw, passeerden onze boeg. Gek genoeg was er soms minder dan 50 cm water tussen de boot en de bodem van de zee. En toen er bijna geen water meer over was, mochten we gaan wandelen over de zeebodem, genaamd: het Wad. Hoe cool is dat?! We kregen schepnetten en probeerden heel onze zandbank leeg te vissen. We vonden zeesterren, krabben, pijlvissen, strandgapers en garnalen. En wist je dat er ook zeekomkommers zijn? Niet aan te raden om op te eten hoor. Wat een belevenis.
Terug de boot op want het water komt er aan. En dan moet je blijkbaar snel zijn. De vissers joegen ons de trap op. Ook gingen we nog garnaalvissen met de grote netten. Die garnalen kookten ze dan op de boot en mochten we ter plekke opeten. Onze fijne motoriek werd getest want die beesten pellen, dat is niet gemakkelijk hoor. Ondertussen passeerde er nog een zeehond vlakbij de boot en voer TX1 uit om een hele week op open zee te gaan vissen.
De stress voor de bonte avond was stilaan voelbaar. We zetten ons beste beentje voor. De lichten uit en de muziek aan. We schreeuwden de hits uit volle borst mee. De dansbenen schudden we helemaal los en de laatste restjes energie gooiden we in de strijd. Tot Urbanus een einde maakte aan onze dolle avond. Wat jammer!
